سیمین دانشور، داستان نویس ایرانی، عصر پنج شنبه ۱۸ اسفند پس از یک دوره بیماری در خانه اش در تهران از دنیا رفت. او متولد هشتم اردیبهشت سال ۱۳۰۰ شمسی در شیراز بود.

"آتش خاموش" نخستین اثر داستانی او بود که در سال ۱۳۲۷ منتشر کرد. سیمین دانشور در همان سال با جلال آل احمد، نویسنده و مترجم ایرانی، آشنا شد و این آشنایی به ازدواج انجامید.

سووشون (انتشارات خوارزمی، تیر ۱۳۴۸) معروف ترین رمان اوست که در سال درگذشت جلال آل احمد، منتشر شد. این رمان به هفده زبان در دنیا ترجمه شده است.

"شهری چون بهشت"، "به کی سلام کنم"، "جزیره سرگردانی"، "ساربان سرگردان" و مجموعه مقالات "شناخت و تحسین هنر" از دیگر آثار اوست.

سیمین دانشور همچنین با ترجمه آثاری از برنارد شاو (سرباز شکلاتی)، آنتوان چخوف (دشمنان)، آلن پیتون (بنال وطن)، ناتانیل هاثورن (داغ ننگ) و غیره در معرفی نویسندگان برجسته جهانی به مخاطبان فارسی زبان نقش موثری داشت.

منتقدان، آشنایی و همنشینی او با چهره های سرشناسی چون بدیع الزمان فروزانفر، صادق هدایت، فاطمه سیاح و نیما یوشیج را در شکل گیری شخصیت، نگاه و نثر ادبی او بی تاثیر نمی دانند.

سیمین دانشور همچنین عضو و نخستین رئیس کانون نویسندگان ایران بود.

مجموعه "چهل طوطی" شامل داستان‌ها و افسانه‌های هندی با ترجمه مشترک سیمین دانشور و جلال آل‌احمد به تازگی پس از سال ها در ایران منتشر شده بود.

سیمین دانشور فرازهایی از خاطرات خود از زندگی با جلال آل احمد را در کتاب "غروب جلال" روایت کرده بود؛ این زوج صاحب فرزند نمی شدند و جلال آل احمد نیز در کتاب "سنگی بر گوری" به روایت مشکلات مربوط به ناباروری و بخش هایی از زندگی خصوصی اش با سیمین دانشور پرداخته بود.

رمان "کوه سرگردان" سومین رمان از سه گانه داستانی "جزیره سرگردانی" و "ساربان سرگردان" است که هنوز منتشر نشده است.