کاریکاتوریستی عاشق تکنولوژی
گفتگو از حسن بنفشه:
هنوز اولین حضور پانته ا واعظ نیا در تحریریه کیهان کاریکاتور را به یاد دارم.بیش از 15 سال پیش.او کاریکاتوری را در قطعی بزرگ کشیده و آورده بود تا برای چاپ به آقای نیرومند نشان دهد که البته کار به نقد و تحلیل و احتمالا دلخوری از ایرادهای مطرح شده انجامید.آن کاریکاتوریست جوان اکنون پس از فارغ التحصیلی از کارشناسی ارشد کارگردانی انیمیشن از دانشکده هنر دانشگاه تهران، اکنون تجربه زیادی را در زمینه کاریکاتور و سایر هنرهای تجسمی کسب کرده است.واعظ نیا در تازه ترین کارش ، طراح و گرافیست و مدیر بخش تبلیغات مجموعه (( قهوه تلخ)) بوده است که یک کار حرفه ای درخشان در کارنامه هنری اش به شمار می رود.او متولد 1355 تهران و ساکن مشهدبوده اما با قبولی اش در دانشگاه تهران از 1374 تهران نشین شده است.کارش را با فراگیری طراحی آغاز کرد و پس از آن همواره در تقویت آن کوشیده است.به دلیل علاقه اش به هنرهای ایرانی - اسلامی ، به طراحی تذهیب و مینیاتور نیز پرداخته است و خواسته اگر کاریکاتوری کار می کندخط هایش هویت ایرانی داشته باشد.البتهتحصیل کارشناسی اش در رشته صنایع دستی در این زمینه کمک بزرگی به او کرده و شناخت خطوط اسلیمی و دیگر مصالح هنرهای ایرانی ، او را در هویت بخشیدن به آثارش یاری داده است.به عنوان نکته آخر، باید گفت در مصاحبه با واعظ نیا کوشیده ام از طرح سوالات مرسوم تا حدی دور شوم و بیش تر به تعلقات خاطر هنرمند نزدیک گردم.
-چه چیزی شما را دچار شوک می کند؟
ج:مجبورم برای پاسخ دادن به این سوال کمی در مورد خودم مقدمه چینی کنم.من به عنوان یک صفر کیلومتر وارد دنیای هنر شدم.ابتدا مجسمه سازی کردم که برایم جذاب بود.اما کاریکاتور رشته مورد علاقه من بود البته با تکنیک ها و ابزارهای آن آشنایی نداشتم چون از رشته ریاضی به هنر آمده بودم. همه چیز برایم جذاب بود.من برای کاریکاتوریست شدن وقت زیادی برای فراگیری طراحی گذاشتم.بعد از بیان این مقدمه باید بگویم تنها چیزی که می توانم به عنوان عامل شوک از آن حرف بزنم جنسیت من به عنوان یک زن است.در جاهایی مثل پروژه هایی که تا دیر وقت و نیمه های شب طول می کشید می دیدم که مردها در حال کار کردن هستند اما انگار فقط به خاطر اینکه من زن بودم همه می گفتند که کار کردن برای شما تا 2 و 3 نیمه شب خیلی دیر است و باید به کارم خاتمه بدهم و بروم.این مرا دچار شوک می کرد. با این وجود ، همیشه گفته ام که خیلی از زن بودنم خوشحالم.
|